Mesta iz bivše Jugoslavije gde je i "Bog rekao laku noć": Lopare

 

Lopare je gradsko naselje i sedište istoimene opštine u severoistočnom delu Republike Srpske, BiH. Prema preliminarnim podacima popisa stanovništva 2013. godine, u naseljenom mjestu Lopare ukupno je popisano 2.387 lica.

Lopare se nalaze u predelu gde planina Majevica prelazi sa svojih visova ka ravnici, Semberiji i Posavini. Lopare su oduvek bile centar tog dela Podmajevice.

Naziv Lopare potiče, po legendi, od drevnog lopara, drvene alatke slične lopati za stavljanje testa u pekaru i vađenje hleba, koje je nekada u ovom mestu izrađivao poznati majstor. Po drugoj legendi, Lopare su dobile ime po stanovnicima koji su ovde živjeli i često se tukli, što se u žargonu kaže „lopali“.

O prošlosti Lopara ne može se sa sigurnošću govoriti. Prvi podaci o naselju potiču iz druge polovine osamnaestog veka, jer su ove bili konaci, a građeni su na raskrsnici puteva i služili za odmaranje trgovačkih i drugih karavana. Područje oko reke Gnjice se počinje širiti, stvara se njena dolina, što je bilo povoljno za razvoj domaćinstava na ovom prostoru.

Ostaci nadgrobnih spomenika bosanskih jeretika (kako su ih istoričari nazivali: bogumila) su veoma prisutni na području opštine. Najviše ih je (čak 30) na tromeđi između Tobuta, Labucke i Vukosavaca. Prema arheološkim nalazima, tvrdi se da je u ovom kraju bilo i ilirsko naselje, još pre 2.600 godina, što odgovara srednjem gvozdenom dobu.

Početak komunalne izgradnje vezuje se za period austrougarske vladavine (1878—1918) kada je izgrađena zgrada današnjeg opštinskog suda (ranije je to bila žandarmerijska stanica) i oba puta koji vezuju Lopare sa susednim opštinama.

Rat u Bosni i Hercegovini se u ovim djelu ratišta vodio žestoko, najteže su bile borbe 1995. poput ofanzive na Majevici.